Het boek ‘Van oude mensen, de dingen, die voorbijgaan…’, van
Louis Couperus, is een boek uit het Naturalisme, verschenen in 1904. Het
verhaal is een familieroman, met veel drama en melancholiek.
Het boek is duidelijk een naturalistisch, pessimistisch
boek; de personages zijn nogal negatief en ongelukkig, en de hoofdpersoon Lot
klaagt aan een stuk door.
Een ander naturalistisch kenmerk van het boek is dat de
protagonist, Lot, aan de depressieve kant is en het slechte ziet in dingen. Hij
denkt dat oud worden het ergste is wat iemand kan overkomen, en sterft liever.
Ook wordt er soms in een dialect gepraat, zoals de Indische
tante van Ina. Dit is ook een veel voorkomend aspect in het naturalisme. Er
vinden ook veel dialogen plaats.
Het is ook een enorm groot taboe dat Lot en Elly niet in de
kerk trouwen, en het is al helemaal niet acceptabel dat het huwelijk al snel
spaak loopt. Er wordt veel geoordeeld over elkaar en de ‘vroeger was alles
beter’ gedachte komt veel voor. Maatschappelijke kritiek is dan ook een
veelbesproken onderwerp in naturalistische literatuur.
Er is sprake van een objectieve verteller. Deze beschrijft
wat er gebeurt en wat er in de personages omgaat.
Doordat het Naturalisme een aftakking is van het Realisme,
is het verhaal dan ook zeer realistisch. De gebeurtenissen zouden echt plaats
gevonden kunnen hebben, en waren actueel voor die tijd. Het is een
geloofwaardig verhaal.
Ook heeft de schrijver erg goed nagedacht over de
psychologische aspecten van de personages. Als lezer kijk je erg diep bij
iemand naar binnen door de secure omschrijvingen van gevoelens en gedachtes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten