verwerkingsopdracht, theorie 1.

In dit kunstwerk van Escher (Escher waterfall optical illusion) is eigenlijk alles wat je ziet, onmogelijk. Het lijkt net of het water gewoon van boven naar beneden valt, maar als je goed kijkt is dat niet zo. Door gezichtsbedrog lijkt het dat de kanalen met water van hoogte verschillen, maar dit is niet het geval. Door de pilaren te tekenen alsof ze het kanaaltje ondersteunen, lijkt het net of het omhoog gaat.

Dit kunstwerk heb ik gekozen bij het boek ‘de Zonnewijzer’, omdat in het fragment dat wij moesten lezen, het regende:

‘Kijkend naar de neergutsende regen, die gratis het grote woonkamerraam een stevige beurt gaf, voelde ik mij weer het kleine meisje dat achter de ramen van het ouderlijk huis ’s zomers op de vrije woensdagmiddag zielsgelukkig naar de ruisende regen had staan kijken en naar de gorgelende goten had staan luisteren.’

Ook komt er in dit fragment de metafoor ‘gorgelende goten’ voor. Dit kon ik ook terugvinden in het kunstwerk. De wegen gevuld met water, zijn net goten.

Leonie beschrijft het industrieterrein tegenover het huis van de overleden Roos, als een kunstwerk van Escher:

‘Ik ging bij hem staan en staarde naar de onstuimige lucht, staarde naar het ingewikkelde stelsel van aluminium buizen aan de overkant van de straat op een industrieterrein. Het leek of dat buizenstelsel door Escher was ontworpen. Ze slingerden zich om elkaar heen, verloren zich in elkaar, doken achter kranen onverwacht weer op.’

Bij dit fragmentje past denk ik beter een ander kunstwerk van Escher, maar in het geheel vind ik degene die ik heb gekozen toch beter passen bij het verhaal. Het water kan namelijk staan voor tranen, de zee, het strand, de regen, enzovoort. Het kunstwerk dat ik gekozen heb, lijkt ook ingewikkeld in elkaar te zitten. Net als het het industrieterrein dat Leonie beschrijft.