verwerkingsopdracht, theorie 1.

In dit kunstwerk van Escher (Escher waterfall optical illusion) is eigenlijk alles wat je ziet, onmogelijk. Het lijkt net of het water gewoon van boven naar beneden valt, maar als je goed kijkt is dat niet zo. Door gezichtsbedrog lijkt het dat de kanalen met water van hoogte verschillen, maar dit is niet het geval. Door de pilaren te tekenen alsof ze het kanaaltje ondersteunen, lijkt het net of het omhoog gaat.

Dit kunstwerk heb ik gekozen bij het boek ‘de Zonnewijzer’, omdat in het fragment dat wij moesten lezen, het regende:

‘Kijkend naar de neergutsende regen, die gratis het grote woonkamerraam een stevige beurt gaf, voelde ik mij weer het kleine meisje dat achter de ramen van het ouderlijk huis ’s zomers op de vrije woensdagmiddag zielsgelukkig naar de ruisende regen had staan kijken en naar de gorgelende goten had staan luisteren.’

Ook komt er in dit fragment de metafoor ‘gorgelende goten’ voor. Dit kon ik ook terugvinden in het kunstwerk. De wegen gevuld met water, zijn net goten.

Leonie beschrijft het industrieterrein tegenover het huis van de overleden Roos, als een kunstwerk van Escher:

‘Ik ging bij hem staan en staarde naar de onstuimige lucht, staarde naar het ingewikkelde stelsel van aluminium buizen aan de overkant van de straat op een industrieterrein. Het leek of dat buizenstelsel door Escher was ontworpen. Ze slingerden zich om elkaar heen, verloren zich in elkaar, doken achter kranen onverwacht weer op.’

Bij dit fragmentje past denk ik beter een ander kunstwerk van Escher, maar in het geheel vind ik degene die ik heb gekozen toch beter passen bij het verhaal. Het water kan namelijk staan voor tranen, de zee, het strand, de regen, enzovoort. Het kunstwerk dat ik gekozen heb, lijkt ook ingewikkeld in elkaar te zitten. Net als het het industrieterrein dat Leonie beschrijft.

Erik of het klein insectenboek

Toen ik in de USA op vakantie was met mijn familie, hebben we het National Sequoia Park en de Mariposa Grove bezocht. De grootste bomen ter wereld. Mijn moeder zei tegen me: 'Het lijkt wel of we in de Wollewei lopen he?' Dit is heel toevallig, want paar weken geleden kregen we dus te horen dat we dit boek moesten lezen en hierover een verwerkingsopdracht moesten maken. We hebben daar heel veel gefilmd en mama had gelijk, ik voelde me echt Erik in het schilderij 'Wollewei'. Vandaar dat ik onze beelden heb gebruikt voor dit filmpje.

Vergeet niet de kwaliteit op HD te zetten!

 

Verwerkingsopdracht 3, Theorie 2

'Een schitterend gebrek'

Fragment uit het boek, waarin Lucia in het anatomisch theater een klus heeft als voorbeeld van een pokkenpatient. Dit fragment heb ik zo herschreven, dat de professor de ik-verteller en de focalisator is.

Het was donker in het anatomisch theater. Ik was met mijn twintig studenten aan het wachten tot het meisje dat ik met uitgaan tegengekomen was zich van haar kleding ontdaan had. Ik seinde naar mijn assistent dat de bovenluiken geopend konden worden. De opgezette dieren en skelletten waar ik zo trots op was, werden zichtbaar. Daar stond ze, Lucia, een arm meisje, geplukt van de straat.  Een prachtige vrouw, met een lichaam waar elke vrouw van kan dromen. Ik zou wel... Nee, ik hield me in en begon met waar we hier werkelijk voor waren. Ik stelde haar gerust en deed niets zonder haar toestemming. Ze was slimmer dan ik had verwacht.  Dit meisje begreep na tien minuten al wat ik in het latijns tegen mijn studenten vertelde. Ik zag dat enkele leerlingen ook moeite hadden met concentreren op de les. Ik zei me stemverheffing dat ze bij de les moesten blijven, ook al had ik zelf ook moeite. Dit meisje was het perfecte voorbeeld van een pokkenpatient,  mijn leerlingen konden daar veel van leren. We bestudeerden de vertekening van de huid. Ik wees de plaatsen aan waar het venijn naar binnen was geslagen. Ik kon niet wachten tot we een moment alleen waren… Ze maakte enkele bewegingen op een enorm aantrekkelijke manier. Ik stelde haar voor om de spier die ze gebruikte later op de dag bij een dode bloot te leggen. Ze sloeg een kruis en keek bedrukt. Ik keek naar haar toen ze rondkeek en volgde haar bewegingen langzaam. Na afloop van het college gaf ik haar het afgesproken bedrag. Ik vertelde haar om naar de aangrenzende zaal te gaan. Ze kon zich daar omkleden. Ik liep de kamer binnen, verbergend dat ik opgewonden was. Ik had een tinctuur bij me, die zouden het trekken van haar littekens verminderen. Ik zag dat ze schrok toen ik binnen kwam, ze bedekte haar kruis en haar borsten. Ik verzekerde haar dat ik een geleerd dokter was en dat ze zich daarvoor absoluut niet hoefde te schamen. Ik liet de vloeistof in mijn handen lopen en mengde die met de olie. Ik zag in haar ogen wat ze wilde, en ze werkte niet tegen toen mijn handen naar beneden afdwaalden. Ze gaf zich gemakkelijk over.

 

Ik vroeg haar nog een paar keer tegen dezelfde verdiensten. Na een tijdje verloor ik mijn interesse. Lucia was te slim en corrigeerde mijn werk heel de tijd. Ik had een plan bedacht. Ik hoopte dat ze niet meer terug zou willen komen, als ik haar als model naast de snijtafel zou gebruiken. Elke keer als ik spier uit een lijk sneed en omhoog hield met mijn blote handen, deinsde Lucia achteruit. Ik drukte een dood weefsel tegen haar naakte rug, de rug die me ooit zo opgewonden had gemaakt.  Lucia had geen plezier in haar werk. Ik zag dat ze zich groot hield, maar het duurde niet lang meer voor ze een ander baantje zou zoeken.

Leesautobiografie

Leesautobiografie van Anouk Schouten 4^E

       Het boek dat de meeste indruk op mij heeft achtergelaten heeft de titel: ‘In de schaduw van het Palazzo’. Dit boek is geschreven door Santa Monefiore. Sommige fragmenten uit dat boek hebben zoveel indruk op me gemaakt dat ik, wanneer ik bijvoorbeeld een vlinder of een veer zie, opeens aan het boek moet denken. Het was zo’n mooi, mysterieus en droevig verhaal dat ik kippenvel krijg als ik eraan terug denk.

Een ander boek dat nog steeds helder op mijn netvlies gebrand staat, is ‘Een middag aan zee’, door Theo Hoogstraaten en Marianne Hoogstraaten. Dit boek heeft veel indruk op me gemaakt, omdat het een heel reeel verhaal is. Het zou zo gebeurd kunnen zijn. Ook al is het zo lang geleden dat ik het boek heb gelezen, ik blijf er maar over nadenken en peinzen. Hoe heeft het kunnen gebeuren dat een klein meisje door middel van het spelletje ‘verstoppertje’ kwijt geraakt word en een tijdje later door iemand dood word teruggevonden en die dit geheim houd voor tientallen jaren?

De schrijver Carlos Ruiz Zafon trekt me ook altijd erg aan. Zijn boeken zijn enorm moeilijk, maar bijzonder geschreven. De ‘jeugdboeken’, die hij heeft geschreven, zijn al van een ernorm hoog niveau, als ik die vergelijk met andere jeugdboeken. De verhalen zijn zo onwaarschijnlijk, aangrijpend, spannend, dat je het boek niet meer weg kan leggen of juist soms niet meer durft te pakken. Ik kan nog steeds nadenken over het boek ‘De Nevelprins’, omdat ik sommige dingen nog steeds niet begrijp. Ik denk dat ik het boek nog een keer moet lezen om het verhaal helemaal te begrijpen.

In bed, in de avond, vind ik de beste tijd en plek om te lezen. Lekker ontspannen, geen herrie om me heen, want iedereen is stil. Ik kijk eerst naar de titel, spreekt die me aan, dan ga ik de achterkant lezen. Ik let soms ook wel op het uiterlijk, maar dat probeer ik niet teveel te doen, want ik heb een aantal keer meegemaakt dat een enorm saaie en lege voorkant van een boek, juist een van de meest mooie boeken was die ik heb gelezen.  Ik denk dat voor mij de beste leesplek voor altijd in bed blijft. Ik kan me niet goed concentreren als ik geluid om me heen heb. Dat heb  je ’s avonds in bed niet.

Ik heb een brede smaak qua boeken. Ik hou van literaire romans, maar ook van spannende thrillers. Tranentrekkers behoren ook tot mijn favoriet. Ik kan me heel makkelijk inleven in personen en dat is soms best fijn met zo’n soort boek. Qua thrillers en mysterieuze boeken vind ik het leuk om mee te raden, en kan ik daar dagen nog over nadenken. Ik heb moeite met boeken die gaan over het verre verleden, zoals de Middeleeuwen of de Oudheid. Ik heb daar geen interesse in en dat leest ook echt niet makkelijk weg voor mij. Ook vind ik weinig boeken over de 2^e Wereld Oorlog leuk, maar er zitten een paar bij die ik met veel plezier gelezen heb. Ook al worden dit soort boeken snel langdradig voor mij.

Ik zit in leesniveau 4, ik heb veel  belangstelling voor literaire romans en die heb ik ook al veel gelezen. Ik vind boeken interessant wanneer er niet-alledaagse personen in voorkomen. Moeilijk te peilen personen, zodat ik zelf moet gaan nadenken over wat er kan gaan komen. Ik hou van boeken waar een levensles uit te leren is en om na te denken over het morele gedeelte.

Ik vind het goed dat we verplicht moeten lezen op school. Door lezen verbeter je je woordenschat, je grammatica en je kennis op allerlei gebieden. Wanneer de vakantie is afgelopen en school weer begint, worden de leerlingen gelijk weer aangevallen door bergen huiswerk. Oftewel; geen tijd meer om te lezen. Als lezen bij het huiswerk hoort, doet iedereen het wel en maakt er tijd voor. Ik vind lezen leuk en lees al veel literaire romans.